Weer thuis

Gisterenochtend nog net voor we vertrokken richting Nederland een boottocht met de kinderen gemaakt in de haven van Durban. Daarna met het vliegtuig naar Johannesburg en via Parijs kwamen we vanmorgen om 09.10 uur aan in Amsterdam.

Tja en dan ben je weer thuis. Terugkijkend was het een hele bijzondere tijd.

Wat mij heel erg benauwd heeft is dat we opgesloten zaten. We mochten, voor onze eigen veiligheid, het terrein niet af. Begrijpelijk maar voor ons Nederlanders die gewend zijn om alles te doen waar we zin in hebben wel heel erg afzien. Gelukkig gingen we wel twee keer per week naar het winkelcentrum, maar gewoon even een wandeling maken was er niet bij.

Verder heb ik echt super veel respect voor de mensen die op Palm Tree wonen en hun eigen leven opgegeven hebben om deze kinderen een kans te geven in het leven. De verhalen achter de kinderen zijn niet mooi. Er hebben heel veel nare dingen afgespeeld voordat ze in dit gezin terecht zijn gekomen, maar dankzij deze plaats krijgen ze een kans om een toekomst op te bouwen, allemaal op hun eigen niveau.

Er schijnt een stuk in het NRC gestaan te hebben dat het eigenlijk maar een druppel op een gloeiende plaat is al dat vrijwilligerswerk, maar ik heb daar gezien wat een druppel kan doen in het leven van een kind. Die ene druppel kan wel het verschil maken.

Ik wil jullie allemaal bedanken voor jullie medeleven door middel van sms'jes, appjes, facebookreacties, mailtjes enz. We hadden erg slecht internet en het was gewoon niet te doen om op elk berichtje een reactie te geven, maar het was zo goed om te weten dat mensen met je meeleven. We keken er elke dag naar uit om even te internetten (op bepaalde tijden konden we wel mail enz. ophalen).

Ik begreep dat de foto's niet bij de verslagen terecht zijn gekomen. Zal binnenkort nog wel wat plaatsen op Facebook zodat jullie toch een beetje een indruk hebben hoe het daar was.
Van de adoptiebaby's mogen we om privacyredenen geen foto's plaatsen op sociaal media. Dat is jammer, want er zitten er een paar hele mooi bij, maar ook begrijpelijk.

Nogmaals; echt hardstikke leuk dat jullie mij hebben gevolgd. Het is een praktische manier om in een keer een heleboel mensen tegelijk te laten weten hoe het met je gaat.en wie weet......komt er ooit een tweede reis -:).